Arthur Már Thierry-Mieg

Dásamlegur drengur kom í heiminn á föstudagsmorgun, 25. júlí... með miklum látum!

Á fimmtudeginum fór ég að fá smá verki sem bentu til þess að hugsanlega væri von á piltinum aðeins fyrr en ég bjóst við. Þeir héldu áfram allan daginn en voru þó þannig að mér fannst langt í að ég færi upp á fæðingardeild. Ég ákvað um kvöldið að lesa mér aðeins til um hvenær það væri aftur sem maður þyrfti að leggja af stað og fann út að verðandi mæðrum á Íslandi er sagt að koma þegar 4-5 mínútur eru á milli hríða. Ég ákvað því að fara eftir þeim ráðum og lá uppi í rúmi til kl. 3 og mældi samviskusamlega tímann á milli verkja, hann var um 10 mínútur að öllu jöfnu, sem sagt nokkuð í að ég þyrfti að leggja af stað. Ég gat hins vegar engan veginn sofið og ákvað því að fara að strauja rúmföt, eitthvað sem ég hef aldrei gert um ævina! Ég straujaði og straujaði og klukkan hálffimm setti ég niður síðasta dótið í ferðatöskuna sem ég var búin pakka niður í til að fara með á fæðingarheimilið.

Að því komnu ákvað ég að taka því rólega upp í rúmi og halda áfram að taka tímann milli hríða. 8 mínútur, stundum 10, stundum 6... enn svolítið í þetta. Ekkert óbærilegt enn. Tíminn leið og klukkan 7:15 var staðan enn sú sama en ég nennti ekki að hanga lengur uppi í rúmi, fór í sturtu og kallaði svo í Francois að það væri kannski kominn tími til að leggja í hann. Þá loksins gerðist eitthvað fyrir alvöru. Ég fann að vatnið var farið að leka nokkuð mikið og mér var orðið mjöööög illt.

Klukkan var orðin átta og ég hölti út í bíl, ansi illa haldin. Francois þurfti að koma töskunum út í bíl, læsa húsinu og fimm mínútum síðar vorum við lögð af stað. Þar sem ég lá í framsætinu og kvaldist mjög horfði ég á klukkuna í bílnum.... nú voru allt í einu innan við tvær mínútur á milli hríða. Mér stóð ekki á sama. Fæðingarheimilið er í um 20 mínútna akstursfjarlægð þegar það er engin umferð. Þarna var klukkan rúmlega átta um morguninn og margir á leið í vinnu. Við ókum á 35 kílómetra hraða í dágóða stund, og ég gólaði eins og kvalið dýr nánast á mínútu fresti. Francois var orðin ansi stressaður út af umferðarteppunni og ég ákvað að vera ekkert að segja honum að fæðingin væri nánast yfirvofandi - hann gat hvort eð er ekki farið hraðar.

Klukkan 8:30 komum við loksins til St-Germain-en-Laye og þá þurfti ég að vísa honum veginn að fæðingarheimilinu, liggjandi, gólandi í framsætinu! Hann stoppaði svo fyrir beint fyrir utan, á miðri götunni, hljóp inn og bað um að ég yrði sótt. Á þeim tímapunkti fann ég ekki lengur fyrir höndunum mínum vegna oföndunnar! Tvær ljósmæður komu með hjólastól, 3 mínútum síðar, og keyrðu mig inn í skoðunarherbergi. Þar klöngraðist ég svo upp á bekk og lét ljósmæðurnar skoða mig. Ég var með 10 í útvíkkun! Ég rembdist tvisvar og klukkan 8:40 var Arthur Már kominn í heiminn, 14 og hálf mörk og 53 cm. Hann er yndislegur!

Fyrsta myndin af mömmu og Arthuri Má

Aumingja Francois missti af fæðingunni, hann var að leggja bílnum!

Svooooo sætur!

Stoltur faðir

Og stoltasta stóra systir í heiminum!

Mamma, pabbi, Andrea og Arthur á afmælisdaginn minn, 28. júlí

Fyrsta fjölskyldumyndin

Eftir 5 daga á fæðingarheimili Lúðvíks XIV var kominn tími til að fara heim

Loksins komin heim!

Prófessor KOUMI

Frægur fyrir stórkostleg vinnubrögð

Prófessor KOUMI getur leyst öll vandamál yðar varðandi ást, heppni, atvinnu, aðstoð við fyrirtæki, risvandamál, verslun, áfengisvanda, reykingar, frjósemi, fjölskyldurifrildi, próf, bílpróf, viðskiptaþjónustu, feimni, illa anda, verndun. Prófessor KOUMI finnur réttan lífsförunaut fyrir yður og kemur á hjónabandi á mettíma.

HRÖÐ OG VÖNDUÐ VINNUBRÖGÐ

Árangur næst á þremur dögum. Prófessor KOUMI tekst það sem öðrum mistekst.
Hann tekur á móti viðskiptavinum milli kl. 9 og 20.

Símar: 06 30 90 15 32 / 01 41 37 06 32


Og þetta fann ég bara í póstkassanum mínum!!! Ég virðist hafa dottið í lukkupottinn!!!

En án gríns, þá er til fullt af fólki sem gerir ekkert nema í samráði við svona “prófessora”. Ég veit svo sem að trúin flytur fjöll, en þarna eru þó nokkur atriði sem, ja, enginn nema galdramaður gæti afgreitt á þremur dögum. Það er alla vega gagnlegt að vera með númerin hjá svona manni.

Svo við snúum okkur að alvöru lífsins, þá eru ekki nema 5 dagar í settan fæðingardag væntanlegs fjölskyldumeðlims! Ótrúlega spennandi! Ég á svo erfitt með að trúa því að ég sé að fara að eignast lítinn strák á næstu dögum, þó að bumban sé stór og þó að hann láti reglulega finna vel fyrir sér, þá finnst mér þetta allt svo óraunverulegt. Hér í Frakklandi er meðganga miðuð við 41 viku (en ekki 40 eins og á Íslandi), hin opinbera franska dagsetning er því á afmælisdaginn minn, 28. júlí. Þann dag verð ég sett af stað ef barnið verður ekki komið fyrr. Ég geri fastlega ráð fyrir því að svo verði, enda kom Andrea næstum því tveimur vikum of seint. Hér er manni hvorki flýtt né seinkað miðað við sónar, eins og venjan er á Íslandi, hins vegar hefði ég getað valið fæðingardaginn!! Læknirinn minn hefur spurt mig tvisvar hvort ég vilji vera sett af stað einhvern ákveðinn dag, hvort það sé t.d. ekki praktískara fyrir mig að eiga um helgi! Ég er nú samt frekar á því að leyfa náttúrunni að ráða.

Komin 39 vikur á leið...

Þar sem ég mun eiga barnið, á fæðingarheimili Lúðvíks XIV í hinni sjarmerandi borg St-Germain-en-Laye, fá konur mænudeyfingu í 95% tilfella. Ég fékk enga mænudeyfingu þegar ég átti Andreu og er mjög stolt þegar ég segi frá því hér. Það er allt svo náttúrulegt á Íslandi. Flestum konum hér finnst ég örugglega bara skrýtin, af hverju í ósköpunum að þjást þegar maður hefur val um annað?? Sem er ágætis röksemd. Ég ætla bara að sjá til, ég er nú samt frekar á því að fara þægilegu frönsku leiðina í þetta skiptið.

Eftirlit á meðgöngu hér í Frakklandi er mjög strangt. Ég hef t.d. þurft að fara í blóðprufur nánast á tveggja vikna fresti, en ég held að ég hafi farið einu sinni á Íslandi. Það er aðallega vegna þess að ég hef ekki mótefni gegn bogfrymilssótt (toxoplasmose), en flestar franskar konur hafa fengið hana einhvern tímann á lífsleiðinni. Ég verð því að borða allt kjöt, fisk og egg steikt í gegn, skræla alla ávexti og grænmeti og aldrei borða slíkt á veitingastöðum því ég veit ekki hvort það hefur verið þvegið. Ég er svo stressuð yfir þessu að ég þori ekki einu sinni að smakka radísur hjá tengdaforeldrum mínum. Ég held að þessi sótt sé til á Íslandi (einnig er hægt að smitast af kattaskít) en það er ekkert sérstakt eftirlit með henni á meðgöngu.

Ég ætla þó ekki að kvarta, það er vissulega betra að hafa of mikið eftirlit heldur en of lítið. Hér eru konur skyldugar að fara í fæðingarorlof 6-8 vikum FYRIR væntanlegan fæðingardag því þær verða að vera vel úthvíldar þegar að stundinni kemur. Fyrst fannst mér þetta algjörlega fáránlegt en núna skil ég þetta betur, það verður að taka inn í myndina að flestar konur fara til vinnu í almenningsfaratækjum, sem getur verið bæði þreytandi og stressandi á meðgöngu.

Hins vegar er ekki alveg eins vel hugsað um mann EFTIR að barnið fæðist, því þá er fæðingarorlof aðeins 10 vikur!!! Pabbinn fær tvær vikur. Glatað. Lifi norrænu velferðarríkin...

En ég er sem sagt búin að hafa það mjög náðugt í sumar, ekki haft önnur skyldustörf en að fara með og sækja Andreu í skólann. Ég hef reynt að gera garðinn okkar huggulegan, sem hefur tekist svona la la, það er sko ekkert grín að búa í landi þar sem sólin skín meira og minna allt sumarið. Það er svo hrikalegur vöxtur í öllum gróðri að ég er stundum bara að kafna.

Beðin litu ágætlega út í apríl, svo fór allt að vaxa óþarflega mikið!

Það er svo gaman á sumrin!!

Ariane og Andrea kæla sig í hitanum eftir skóla

Andrea og Eva í tívolí í Tuileries garðinum í París. Oh, ís, alltof góður!

Ég komst að því fyrir nokkrum vikum, mér til ánægju og yndisauka (eða það var alla vega fyrsta tilfinning mín...) að ég er með apríkósutré í garðinum, vínvið og svo eplatré sem ég vissi reyndar af, því við plöntuðum því síðasta haust. Eins og titillinn á þessu bloggi ber með sér hefur það alltaf verið draumur hjá mér að vera með eplatré í garðinum. Ég er nefnilega þessi rómantíska, væmna týpa. Eplatréð mitt ber auðvitað ekki ávexti þetta árið, en það gerði apríkósutréð mitt hins vegar. Og þvílík uppskera! Mér fannst þetta æði og allar nágrannakonurnar mínar dauðöfunduðu mig, því það er víst mjög lítið af apríkósum þetta árið, kílóverðið rokkar á milli 5-7 evrur...


Þvílíkt var ég heppin, á trénu voru örugglega fleiri tugir kílóa af apríkósum. Ég gæti búið til sultur, ávaxtamauk og apríkósubökur.... möguleikarnir voru fjölmargir!!! Nema hvað, ég er bara ekki þessi sultu/böku týpa. Ég hef aldrei getað borðað nema ferska ávexti. M.a.s. borða ég einungis eplaköku ÁN epla! Hvað í ósköpunum átti ég að gera við fleiri tugi kílóa af apríkósum? Það er ekki nóg að þær eru, jú vissulega, mjög bragðgóðar, apríkósurnar mínar, ég get bara ómögulega torgað fleirum en 3 á dag. Og ég, rómantíska ávaxtakonan, varð að kyngja því súra epli, að þetta er þokkalega mikið vesen. Ég get með engu móti týnt apríkósurnar sem eru hæst í trénu og þær enda á því að detta á gangstéttina, þar sem þær springa og enginn vill borða þær.


Ef maður sópar ekki alla vega tvisvar á dag fyllist stéttin af apríkósuklessum, maður stígur ofan í þær og allt fyllist af gráðugum flugum sem gæða sér á sætu maukinu. DÆS.... Ég sé eiginlega bara eftir að hafa plantað eplatrénu!